Nazlıcan Kaplan

Durgun suların limanı gözyaşlarım, Dalgalanır da çarpar yüreğime. Issız bir yolun yolcusu bakışların, Sallanır da durur gözlerime. Bir gök mavisi kanatlarınBakar durur ellerime.Tanrı; topraktan yarattı,Gideceğin yeri […]

Fısıldaşıyor birbiri ardına çocuklar,Karışıyor tiz sesleri boşluğa.Korkmuyorum aslında,Uzaklaşıyorum dünyadanBir anlığına. Sonbahar misali,Hafif bir eylül esintisi…Kışın habercisi belki de amaUmursamıyorum aslında.Bir kalabalık yaklaşıyor, duyuyorum.Hepsi de yalnız insanlar,Koca […]

Çocukla çocuk olmalı ruhum. Bir çiçeğe su olmalı, Hayvanların yemi olmalı. İllâ bir şeye yarar olmalıyım. Ağlasam bile toprak doymalı. Aldığım nefes, her zerreme yetmeli. Yeni […]

Ellerim üşüyor sanırdım. Ruhumla başkasına sarılırdım. Yine bir kuş gibiydi özlemim; Kelebek, bahanesiydi sözlerimin. Bütün çaresizliğim sanaydı, Senin içindi tüm gizemim. Herkese kelebek olamazdım, Bakarsın kısalırdı […]

Söylenecek söz kalmadı, Düğümlendi her biri boğum boğum. Geriye sadece sırlar kaldı, Kendi dünyamda bir “ben” yokum. Küçük hesaplar ülkesi burası, İçimizde kaldı geçmişin pası. Tutulmadı […]

Söyle! Ellerin şimdi kimlerin? O sınırsız sevmelerin; Tatlı dilin, gülüşün, Severek bakan gözlerin? Sadece bil diye söyledim, Hala yolunu gözlerim. Seni kendimden gizledim. Beyaz odalar içinde, […]

Bir günde ölmedik biz! Bir kış soğuğunda, Yağan karın altında; Son kibritlerine muhtaç, Ay yüzlü çocuklardık biz. Bir günde ölmedik biz! Patlayıveren toplarımızın, Siyah lastiğinde büyüdük. […]

Bir rüya alemindeyim bugün.Tanrı, şahidim; ölmeye meyilliyim.Ağır olan uykum değil, eminim.Ölü toprağı atılmış gibiyim. Bir sonbahar serinliğinde,Sıradağlar gibi kendi halimde,Yükseliyorum arşa, yükseliyor…Tanrı, şahidim; ölüm yaklaşıyor. Kimine […]

Uğursuz misafirlere, Uğurlar olsun artık. Giden olmadı henüz ama… Yelkovan yoruldu artık. Meraklı gözlerle etrafa baktık. Birkaç kahkaha ve Biraz mutluluk aradık. Çocuklar gibiydik, Henüz… O […]